ر کامپیوترهای پیشرفته برنامه ی فوق العاده ای برای شبیه سازی جت های انرژی که از سیاهچاله ها فوران می کنند را دارا هستند . بیشتر این اجرام عجیب ترین و قدرتمندترین اجسام در جهان هستند .


این پژوهش به ما کمک می کند تا راز چرخش سیاهچاله ها را بگشائیم و هم چنین در تأیید این نظریه که این اجسام توان خروجی دارند به ما کمک می کنند . این مطالب توسط دکتر دیوید مایر که یک متخصص فیزیک نجومی درJPL است گفته شده است . این مؤسسه در کالیفرنیا واقع شده است . سرپرست این تیم تحقیقاتی دکتر شینجی کاید از دانشگاه تویوما ژاپن است .

سیاهچاله ها اجرامی فوق العاده چگال و قدرتمند هستند و هیچ چیز حتی نور قادر به گریز از میدان آنها نیست

یک سیاهچاله ماده و ستاره هایی را که به محدوده ی آن نزدیک شده است به طور حریصانه ای می بلعد . این اجرام زمانی پدید می آیند که ستاره ای در خود فروریزد و بمیرد . راه دیگر پدید آمدن آنها این است که ستاره ها و سیاهچاله در مرکز کهکشانی همانند راه شیری در یکدیگر فروریزند . سیاهچاله ای بزرگ پدید آورند . هر دو نوع این سیاهچاله ها می توانند با سرعت بسیار زیاد بچرخند و به همراه خودشان فضای اطرافشان را بکشند . زمانی که ماده ی بیشتری در سیاهچاله فرومی افتد کشش آن سرعت می گیرد . ستاره شناسان مدرک محکمی مبنی بر وجود آنها دارند ، آنها از روی جت های پس زده شده و یا امواج رادیویی مانند X این اجرام شناسایی می کنند . هرچند آنها نمی توانند به طور مستقیم آنها را مشاهده کنند . مایر در ادامه نتایج خود افزود : ما نمی توانیم به سیاهچاله ها سفر کنیم و همچنین نمی توانیم نمونه ی آنها را در آزمایشگاه بسازیم ؛ بنابراین ما از ابر کامپیوتر ها استفاده می کنیم ، این شبیه سازی همانند پیشگویی وضع هوا است ، در این حالت انیمیشن های کامپیوتری آفریده می شوند که وضعیت حرکت هوا را پیشگویی می کنند . این پیش بینی ها مبنی بر داده های ماهواره ها و اطلاعات ما از آتمسفر زمین و همچنین گرانش زمین و اثر آن مشخص می شود . در بیشتر اوقات دانشمندان داده ها را در زمینه ی چرخش پلاسما در سیاهچاله با اطلاعات در زمینه میدان گرانشی و میدان مغناطیسی و اثر آنها ترکیب می کنند . دکتر کاید گفت ما نمونه ای از چرخش سیاهچاله ها را با پلاسمای مغناطیسی فروافتاده در آن در دست داریم ، در نمونه شبیه سازی شده توسط ما میدان مغناطیسی انرژی حاصل از چرخش سیاهچاله را مهار می کند . در این مورد جت های خالص انرژی الکترومغناطیسی بیرون رانده شده است که مکان خروج قسمت بالایی قطب های شمال و جنوب سیاهچاله هستند . قدرت اینها برابر توان خورشید در ده میلیارد و سپس جمع یک میلیون با آنها است . پدیده جت توسط پروفسور راجر بلن فورد از مؤسسه تکنولوژی کالیفرنیا و همکارش رومان ازمجیک در دهه ی 1970 پیش بینی شد . کامپیوترهای جدید این پدیده را تأیید می کنند . دانشمندان بر این عقیده بودند که سیاهچاله های بزرگ که جرمی در حدود یک یا چندین میلیارد برابر خورشید دارند این جت را ساطع می کنند . در دهه ی 1990 این مطلب نیز روشن شد که بسیاری از سیاهچاله های کوچک واقع در سیستم های دوتایی نیز این گونه جت ها را پس می زنند . تیم این عملیات علاوه بر مایر و کاید کسانی از جمله دکتر کینوزری شیباتا از دانشگاه کیوتو و دکتر تاکاهیرو کیودا از رصدخانه نجومی مینیکا بودند .

به نظر شما پیرترین ستاره جهان چندساله است؟ به تازگی یک گروه بین المللی از ستاره شناسان به سرپرستی آنا فربل از دانشگاه تگزاس در رصدخانه آستین مک دونالد، سن یک ستاره پیر را در کهکشان راه شیری ما ارزیابی کرده اند. به گفته این پژوهشگران سن این ستاره 2/13 میلیارد سال است که به راستی غیرطبیعی است. این اندازه گیری حد پایین تری را برای سن جهان ارائه می دهد و به ما کمک می کند تا از تاریخ شیمیایی کهکشان مان سردرآوریم.این گروه از فنون تاریخ سنجی واپاشی رادیواکتیو برای یافتن سن این ستاره با نام HE1523-0901 استفاده کردند. سن این ستاره بسیار نزدیک به عدد 7/13 میلیارد سال یعنی سن کل جهان است. فربل در این مورد می گوید؛ «این ستاره مدت کوتاهی پس از انفجار بزرگ متولد شده است.» وی می گوید؛ «نکته جالب آن است که به زحمت می توان سن یک ستاره را برآورد کرد، هرچند که می توانیم دریابیم آن ستاره هایی که به لحاظ شیمیایی پیر هستند، باید سن زیادی داشته باشند.»
چنین ستارگانی باید چندین نسل پیش از دیگر ستارگان (که کهکشان ما انباشته از آنهاست) متولد شده باشند.اخترشناسان تنها می توانند سن آن دسته از ستارگان پیر بسیار نایابی را به دقت برآورد کنند که دارای مقدار زیادی از انواع عنصرهای شیمیایی خاص و از جمله عنصرهای رادیواکتیو همانند توریم و اورانیوم باشند.همانند باستان شناسان که از کربن 14 و دیگر عنصرها برای تاریخ سنجی سنگواره های هزاران ساله زمین استفاده می کنند اخترشناسان نیز از عنصرهای رادیواکتیو موجود در ستارگان برای تعیین سن آنها کمک می گیرند، هرچند که در این مورد سن ستارگان به میلیون ها یا میلیاردها سال می رسد.فربل در این مورد می گوید؛ «شمار بسیار کمی از ستاره ها عنصرهای رادیواکتیو دارند، من به دنبال زیرگروه بسیار نادری از این گروه نایاب هستم. من به راستی به دنبال سوزنی در انبار کاه هستم.»فربل با استفاده از طیف نگار یکی از چهار تلسکوپ 2/8 متری مجموعه «تلسکوپ بسیار بزرگ» در رصدخانه جنوبی اروپا در شیلی اندازه گیری های بسیار دشواری را در مورد مقدار اورانیوم ستاره HE1523-0901 انجام داد. وی می گوید؛ «این ستاره تاکنون بهترین موردی است که تاریخ سنجی اورانیوم برای آن انجام شده است» و توضیح می دهد در حالی که اورانیوم پیش از این در دو ستاره دیگر نیز یافت شده است، فقط در یک مورد می توان سن دقیق ستاره را به این روش به دست آورد.HE1523-0901 توریم نیز دارد که یک عنصر رادیواکتیو دیگر است و برای تاریخ سنجی ستارگان به کار می آید. به گفته فربل، اورانیوم که نیمه عمرش 5/4 میلیارد سال است، نسبت به توریم ساعت بهتری است. نیمه عمر توریم 14 میلیارد سال است که در حقیقت این نیمه عمر از سن جهان نیز بیشتر است.اما اخترشناسان برای ارزیابی سن یک ستاره به جز عنصرهای رادیواکتیو همانند اورانیوم و توریم، به عنصرهای دیگری نیز نیاز دارند. فربل می گوید؛ «برای هر عنصر رادیواکتیو باید از یک عنصر دیگر موجود در ستاره به عنوان شاهد استفاده کرد. از آنجایی که وی چندین عنصر شاهد از این نوع را در ستاره یادشده یافت، توانست سن ستاره را به دقت تعیین کند. در این مورد یوروپیم، اسمیم و ایریدیم عنصرهای شاهد بودند. فربل توانست با ترکیب دو عنصر رادیواکتیو و سه عنصر شاهد یافت شده در یک ستاره از شش «ساعت کیهانی» استفاده کند. وی می گوید؛ «تاکنون برای هیچ ستاره دیگری بیش از یک ساعت کیهانی به کار نرفته بود. اما ما به یک باره با شش ساعت کیهانی در یک ستاره مواجه هستیم.»فربل و همکارانش با استفاده از این یافته های جدید می توانند به سرنخ های تازه ای در مورد ایجاد و تکامل عنصرهای شیمیایی در زمان بسیار کوتاهی پس از انفجار بزرگ بپردازند. این مشاهدات همچنین می تواند اطلاعات تجربی جدید و مهمی ارائه دهد. به گفته فربل؛ «ستارگانی همانند این ستاره آزمایشگاه های کیهانی ایده آلی برای بررسی سنتز هسته ای خواهند بود.»

اغلب ما از تعداد زیاد ماهواره هایی که یکی دو ساعت بعد از غروب خورشید و یا پیش از طلوع آن دیده می شوند مطلعیم. امروزه از میان تقریباً 8000 ماهواره در حال گردش به دور زمین تعداد 400 عدد از آنها با چشم غیر مسلح قابل رؤیت هستند. شاتل های فضایی آمریکا معمولاً پرنورتر (به روشنی مشتری در قدر 5/2- ) هستند . اما آنها همیشه در حال گردش نیستند. بسیاری از ماهواره هایی که دیده می شوند مراحل پایانی مأموریت خود را طی می کنند. آنها در حال دورانند و در نتیجه درخشندگیشان با تغییر مقطع عرضی قابل رؤیت آنها تغییر می کند. گهگاهی شاهد درخشندگی های پرنورتری هستیم که حاصل انعکاس نور خورشید از یک سطح آینه مانند (مثل صفحات خورشیدی یک ماهواره ) است. محاسبات نشان می دهند که یک متر مربع از یک سطح آینه ای شده در فاصله 1000 کیلومتر باید شبیه ستاره ای با قدر 7- به نظر برسد. وقایعی که بدانها اشاره شد غیر قابل پیش بینی هستند زیرا موقعیت دقیق ماهواره و یا صفحات خورشیدی به دلایلی مختلف (امنیتی و غیره) افشا نمی شود. اما این وضعیت با پرتاب ماهواره هایی توسط شرکت ایریدیوم که عملیات آماده سازی آنها در ژوئن سال 1998 به پایان رسید دگرگون شده است . پس از آنکه این ماهواره ها درخشش های بسیار پرنوری (در حد قدر 8-) در نقاط مختلف آسمان ایجاد کردند، به زودی مورد توجه راصدان آماتور قرار گرفتند





سیستم ماهواره ای ایریدیوم متشکل از 66 ماهواره فعال و 11 عدد ماهواره غیر فعال یدکی است که همگی در مدار های پایینی (در حدود 780Km)به دور زمین می چرخند. آنها برای پشتیبانی از سیستم تلفن های همراه در سطوح حرفه ای و صنعتی استفاده می شوند و قادرند هر تلفن همراه در سراسر دنیا را که از سیستم ایریدیوم استفاده می کند به هر نقطه دیگری متصل کنند. پوشش این نوع ماهواره ها به قدری کامل است که نقاطی با نام نقاط کور که در آن نتوان سیگنالی را دریافت و یا ارسال کرد وجود ندارد. این سیستم بدین دلیل ایریدیوم خوانده می شود که عنصر ایریدیوم در جدول تناوبی دارای عدد اتمی به شماره تعداد ماهواره های موجود در این سیستم است. هر سیستم ایریدیوم مجهز به سه آنتن آلومینیومی براق است که بازتابنده بسیار قوی نور خورشید هستند . هنگامی که در وضعیتی مناسب نور خورشید از روی یکی از آنتن ها به سطح زمین میرسد ، به دلیل مشخص بودن مسیرهای مداری و جهت ماهواره پیش بینی اینکه انعکاس نور خورشید به کدام نقطه زمین برمی خورد امکان پذیر است .

اگر شما در چنین مکانی ایستاده باشید و به طرف ماهواره نگاه کنید یک نقطه ستاره مانند متحرک با نور ضعیف را خواهید دید که نورش ناگهان به شکل یک درخشش تابناک در می آید. اینچنین درخششی می تواند تا 30 مرتبه نورانی تر از سیاره ای همچون زهره باشد که بغیر از ماه و خورشید پرنور ترین شیء موجود در آسمان است. اینکه نورانیت این درخشش تا چه اندازه ای خواهد بود به موقعیت شما نسبت به مرکز بازتابش بستگی دارد. شما میتوانید برای دانستن آنکه چه موقع و کجا به آسمان نگاه کنید تا یک درخشش ایریدیوم را مشاهده نمایید به جداول موجود در بخش ایریدیوم وب سایت مراجعه کنید. از آنجایی که تعداد زیادی ماهواره در سیستم ایریدیوم وجود دارند و هر کدام از ماهواره ها هم دارای سه آنتن بازتابنده هستند، اینچنین تابش هایی بسیار متداول است. به طور معمول در یک هفته می توانیم انتظار داشته باشیم که به طور متوسط شاهد 6 درخشش و یا بیشتر باشیم که غالباً در صبح زود و یا اول غروب روی می دهند. شاید این موضوع برای شما جالب باشد که معمولاً غالب این درخشش ها در اول صبح و غروب و نه در نیمه شب اتفاق می افتند. دلیلش این واقعیت است که ماهواره ها تنها هنگامی می درخشند که در داخل سایه زمین واقع نشوند. بنابراین خورشید نباید به مقدار زیادی زیر سطح افق باشد. بعضی از این تابش ها می توانند بقدری درخشان شوند که حتی در روشنایی روز هم قابل مشاهده باشند. این درخشش ها در هر جای زمین بین 5 تا 20 ثانیه طول می کشند. اما شما قادرید که این ماهواره ها را قبل از درخشششان پیدا کنید و تا مدتی بعد از درخشش هم ردیابی کنید. بنابراین کل زمان مشاهدات شما می تواند تا یک دقیقه هم طول بکشد. نورانیت درخشان ترین آنها می تواند بسیار شگفت انگیز باشد .در موارد نادری مشاهده شده که برخی از آنها از اجسام اطراف روی زمین سایه انداخته اند. حتی بعضی ها مدعی شده اند که در شب می توانستند زیر نور آنها روزنامه بخوانند.

روبات ها از داستانهاى تخیلى تاکنون

ابراهیم حسین آبادى

بشر نام علمى homo-sapiens یا «مرد خردمند» را به خود نسبت داده است، زیرا قابلیت هاى ذهنى و حسى ما براى زندگى روزمره بسیار مفید هستند. حوزه هوش مصنوعى (artificial Intelligence) سعى دارد تا موجودیت هاى هوشمند را درک کند. از این رو یکى از علل مطالعه آن، بیشتر دانستن در مورد خودمان است، اما برخلاف فلسفه و روانشناسى - که آنها نیز به هوشمندى مرتبط هستند - هوش مصنوعى سعى دارد به همان خوبى که آنها را مى فهمد، به ساخت آنها نیز قادر شود.

دلیل دیگر براى مطالعه هوش مصنوعى، جالب و مفید بودن این موجودیت هاى هوشمند است. هوش مصنوعى محصولات مهم و مؤثر زیادى در مراحل اولیه توسعه اش تولید کرده است. اگر چه هیچ کس نمى تواند آینده را به طور مشخص پیش بینى کند، اما آشکار است که کامپیوتر هایى هوشمند همردیف با انسان، تأثیر بسزایى بر زندگى روزمره و همچنین برآینده خواهد داشت.

روبات یک ماشین الکترومکانیکى هوشمند است که مى توان آن را بارها برنامه ریزى کرد. چندکاره و کارآمد و مناسب براى محیط است.

اجزاى یک روبات:

- وسایل مکانیکى و الکتریکى: شاسى، موتورها، منبع تغذیه و...

- حسگرها (براى شناسایى محیط) دوربین ها، سنسورهاى sonar، سنسورهاى ultrasound و...

- عملکردها (براى انجام اعمال لازم) بازوى روبات، چرخ ها، پاها و...

- قسمت تصمیم گیرى (برنامه اى براى تعیین اعمال لازم): حرکت در یک جهت خاص، دورى از موانع، برداشتن اجسام و...

- قسمت کنترل (براى راه اندازى و بررسى حرکات روبات): نیروها و گشتاورهاى موتورها براى سرعت مورد نظر، جهت مورد نظر، کنترل مسیر و...

کلمه روباتیک (robatics) را اولین بار «ایزاک آسیموف» در یک داستان کوتاه ارائه کرد. ایزاک آسیموف (1992-1920) نویسنده کتاب هاى توصیفى درباره علوم و داستان هاى علمى - تخیلى است.

در سال 1954 میلادى، عصر روباتها با ارائه اولین روبات آدم نما از طرف «جرج دوول» (George Devol) شروع شد.

امروزه، 90 درصد روباتها، روبات هاى صنعتى هستند، یعنى روبات هایى که در کارخانه ها، آزمایشگاه ها، انبارها، نیروگاه ها، بیمارستان ها، و بخش هاى مشابه به کارگرفته مى شوند. در سال هاى قبل، بیشتر روباتهاى صنعتى در کارخانه هاى خودروسازى به کارگرفته مى شدند، ولى امروزه تنها حدود نیمى از روباتهاى موجود در دنیا در کارخانه هاى خودروسازى به کار گرفته مى شوند. مصارف روباتها در همه ابعاد زندگى انسان به سرعت در حال گسترش است تا کارهاى سخت و خطرناک را به جاى انسان انجام دهند. براى مثال امروزه براى بررسى وضعیت داخلى راکتورها از روبات استفاده مى شود تا تشعشعات رادیواکتیو به انسانها صدمه نزند.

در سال 1956 م پس از توسعه فعالیت هاى تکنولوژى یک، که بعد از جنگ جهانى دوم، یک ملاقات تاریخى بین جرج سى.دوول (George C.Devol) مخترع و کارآفرین صاحب نام، و «ژوزف اف.انگلبرگر» Joseph ) ( F.Engelberger که یک مهندس با سابقه بود، صورت گرفت. در این ملاقات آنها به بحث در مورد داستان آسیموف پرداختند. ایشان سپس به موفقیت هاى بسیارى در تولید روباتها دست یافتند و با تأسیس شرکت هاى تجارى به تولید روبات مشغول شدند. انگلبرگر شرکت unimate را برگرفته از universal Automation براى تولید روبات پایه گذارى کرد. نخستین روباتهاى این شرکت در کارخانه جنرال موتورز (General Motors) براى انجام کارهاى دشوار در خودروسازى به کار گرفته شد. انگلبرگر را «پدر روباتیک» نامیده اند.

بعدها روباتهاى صنعتى زیادى ساخته شدند و انجمن صنایع روباتیک این تعریف را براى روبات صنعتى ارائه کرد:

«روبات صنعتى یک وسیله چند کاره و با قابلیت برنامه ریزى چند باره است که براى جابه جایى قطعات، مواد، ابزارها با وسایل خاص به وسیله حرکات برنامه ریزى شده، براى انجام کارهاى مختلف استفاده مى شود.» در سال 1962 م شرکت خودروسازى جنرال موتورز نخستین روبات Unimate را در خط مونتاژ خود به کار گرفت.

روباتها روز به روز هوشمندتر مى شوند تا هر چه بیشتر در کارهاى سخت و پر خطر به یارى انسان ها بیایند.

قانون روباتیک مطرح شده از سوى آسیموف:

1- روبات ها نباید هیچ گاه به انسانها صدمه بزنند،

2- روباتها باید دستورات انسان ها را بدون سرپیچى از قانون اول اجرا کنند،

3- روباتها باید بدون نقض قانون اول و دوم از خود محافظت کنند.

انواع روباتها:

روباتهاى امروزى که شامل قطعات الکترونیکى و مکانیکى هستند در ابتدا به صورت بازوهاى مکانیکى براى جابه جایى قطعات و یا کارهاى ساده و تکرارى به وجود آمدند که موجب خستگى و عدم تمرکز کارگر و افت بازده مى شد. این گونه روباتها، جا به جاگر (manipulator) نام دارند. جابه جاگرها معمولاً در نقطه ثابت و در فضاى کاملاً کنترل شده در کارخانه نصب مى شوند و به غیر از وظیفه اى که براى آن طراحى شده اند قادر به انجام کار دیگرى نیستند. این وظیفه مى تواند در حد بسته بندى تولیدات، کنترل کیفیت و جدا کردن تولیدات بى کیفیت و یا کارهاى پیچیده ترى همچون جوشکارى و رنگزنى با دقت بالا باشد.

نوع دیگر روباتها که امروزه مورد توجه بیشترى است روباتهاى متحرک هستند که مانند روباتهاى جابه جا کننده در محیط ثابت و شرایط کنترل شده کار نمى کنند، بلکه همانند موجودات زنده در دنیاى واقعى و با شرایط واقعى زندگى مى کنند و سیر اتفاقاتى که روبات باید با آنها روبه رو شود از قبل مشخص نیست. در این نوع روبات هاست که تکنیک هاى هوش مصنوعى باید در کنترل کننده روبات (مغز روبات) به کار گرفته شود. روباتهاى متحرک به دسته هاى زیر تقسیم مى شوند: روباتهاى چرخ دار با انواع چرخ عادى و یا شنى تانک و با پیکربندى هاى مختلف یک، دو یا چند قسمتى روباتهاى پادار مثل سگ اسباب بازى AIBO ساخت سونى یا روبات ASIMO ساخت شرکت هوندا.

3- روباتهاى پرنده

4- روباتهاى چند گانه (هایبرید) که ترکیبى از روباتهاى بالا یا ترکیب با جابه جا گرها هستند.

مزایاى روباتها:

1- روباتیک و اتوماسیون در بسیارى از موارد مى توانند ایمنى، میزان تولید، بهره و کیفیت محصولات را افزایش دهند.

2- روباتها مى توانند در موقعیت هاى خطرناک کار کنند و با این کار، جان هزاران انسان را نجات دهند.

3- روباتها به راحتى محیط اطراف خود توجه ندارند و نیازهاى انسانى براى آنها مفهومى ندارد. روباتها هیچگاه خسته نمى شوند.

4- دقت روباتها خیلى بیشتر از انسانهاست، آنها در حد میلى یا حتى میکرو اینچ دقت دارند

5- روباتها مى توانند در یک لحظه چند کار را با هم انجام دهند، ولى انسانها در یک لحظه تنها یک کار انجام مى دهند.

معایب روباتها:

1- روباتها در موقعیت هاى اضطرارى توانایى پاسخگویى مناسب ندارند که این مطلب مى تواند بسیار خطرناک باشد.

2- روباتها هزینه بر هستند

3- قابلیت هاى محدود دارند یعنى فقط کارى را که براى آن ساخته شده اند انجام مى دهند.

بشقاب پرنده
شاید شروعی برای دوران جدید بشقابهای پرنده را بتوان سالهای 1946 و 1947 دانست . در این سالها که جامعه انسانی از پیشرفتهای علمی و فنی خود کاملا به وجد آمده بود؛ به یکباره گزارشهای فراوانی از مشاهده اجرام پرنده ناشناس در گوشه و کنار آمریکا و اروپا منتشر شد . در ابتدا گمان می شد این اجرام نوعی ابزار پروازی جدید و ساخت شوروی سابق است که اینک در آغاز جنگ سرد قرار است نقش جاسوسهای هوایی بلوک شرق را بر عهده گیرد اما انتشار گزارش رویت این سفاین بیگانه! بر فراز کاخ کرملین در مسکو و سپس نقاط دیگر شوروی و انتشار این نکته که روسها هم مدتی است با این میهمانان ناخوانده درگیر هستند توجه دانشمندان را به سوی پاسخ متفاوتی رهنمون ساخت.

سازمانهای هوایی و فضایی دو قدرت شرق و غرب هریک کمیسیونهای ویژه ای را برای بررسی این موارد ترتیب دادند هدف اصلی این کمیسیونها پاسخ به دو سوال اصل بود نخست آنکه اجرامی که رصد آنها توسط گروهی از افراد از طیفهای مختلف از کشاورز گرفته تا خلبانها و حتی برخی از فضانوران گزارش می شد آیا واقعا وجود دارند و اگر اینطور است منشا آنها چیست ؟ و دوم اینکه آیااین اجرام خطری برای امنیت ملی کشورها و در مرحله بعد زمین به بار خواهند آورد؟ یکی از این کمیسیونها در سال 1953 تاسیس شد و به بررسی دقیق تمام گزارشهای منتشر شده تا آن موقع پرداخت و در سال 1954 گزارش این کمیسیون منتشر شد در این گزارش سعی شده بود با دلایل علمی وجود یوفوها به چالش کشیده شود. اگرچه انتظار می رفت با انتشار این گزارش داستان بشقابهای پرنده پایان پذیرد اما سیل مشاهدات ادامه داشت و در نهایت در سال 1956 سازمان نیکاپ (NICAP) یا کمیته ملی تحقیقات پدیده های فضایی مسولیت تحقیق را بر عهده گرفت این کمیسیون با عضویت چندین مقام هوانوردی و اعضا سابق CIA تلاش داشت تا به توضیحی دقیق دست یابد.

در همان زمان پروژه معروف به کتاب آبی که هدفش بررسی دقیق گزارشهای مربوط به این موارد بود آغاز شد و البته هیچگاه گزارش نهایی آن فرصت انتشار نیافت چراکه در 27 اوت 1966 به دلیل اختلالی که در سیستم مخابرات پایگاه استرتژیک موشکهای قاره پیما در داکوتای شمالی و همزمان با رویت شیء پرنده ناشناسی رخ داد ، جانسون رییس جمهور وقت آمریکا را وادار کرد تا دستور تشکیل یک کمیسیون دیگر به سرپرستی ادوارد کندون را صادرکند.. وی و همکارانش به بررسی بیش از 100 مورد از معتبرترین گزارشها پرداختند. اعضا این کمیسیون 60 نفره که اعضا ان را تیمی از اخترشناسان ، مهندسان ، خلبانان و حتی روانشناسان تشیکل می دادند؛ سرانجام نتیجه این تحقیق را که به گزارش کندون مشهور شد در 1000 صفحه و با تایید آکادمی ملی علوم امریکا ، منتشر کردند.

در این گزارش مفصل اعلام شده بود تمامی موارد بررسی شده در این گزارش دارای توضیحات علمی و قابل قبول بوده و ارتباطی با موجودات هوشمند فرازمینی یا فعالیتهای جاسوسی دیگر کشورها ندارند. در روسیه نیز داستان با عاقبتی مشابه مواجه شد. یک گروه 18 نفره به نام کمیسیون دایمی امور فضایی مسولیت بررسی این گزارشها را بر عهده داشت و پس از آن نیز کمیسیون علمی شوروی به بررسی دقیق آنها پرداخت و سرانجام اعلام شد که بررسی تمام گزارشات رسیده نشان از آن دارد تمام اینموارد دارای منشا طبیعی بوده اند و هیچ موردی به صورت مشکوک باقی نمانده است.

این گزارش ها اگرچه با ذایقه علاقمندان ارتباط با موجودات فضایی سازگاری نداشت اما انجام آنها نشان از اهمیت یافتن این موضوع در بین اذهان علمی جامعه داشت اینک طبقه بندیهای گوناگونی برای این اشیا ناشناس انجام شده بود. گزارشهای معتبر در سه دسته با عنوان برخورد نزدیک از نوع اول تا سوم دسته بندی می شد. در برخورد نوع اول افراد تنها این اشیا را می دیدند ، در نوع دوم علاوه بر دیدار با آنها صدای این اشیا نیز به گوش می رسید و در برخورد نزدیک از نوع سوم علاوه بر دیدن سفاین بیگانه وشنیدن صدای آنها ملاقاتهایی نیز بین سرنشینان آن با زمینیان گزارش می شد.

اگرچه با گذشت زمان از تعداد این گزارش ها کاسته شد اما این به معنی متوقف شدن آنها نبود. هنوز بیش از یکسال از ادعای پزشکان فرقه" رائلی" مبنی بر موفقیت در شبیه سازی انسان نمی گذرد . اعضا این فرقه که خبر این فعالیت آنها چندی پیش تیتر اول تمام خبرگزاریهای جهان بود خود را مرید مردی به نام "رائل" می دانند وی معتقد است در یکی از کوهنوردیهای هفتگی خود در آمریکا با موجودات فضایی ملاقات کرده و آنها به او اعلام داشته اند که به زودی برای ملاقات دوباره به زمین بازخواهند گشت و ضمن آموزش روش کلونینگ انسان به او از او خواسته اند زمینه را برای بازگشت آنها آماده کند!

... در دوره جدید که موج رویت بشقابهای پرنده به اوج رسید نام ایران نیز در بین کشورهایی قرا رگرفت که نه تنها تعداد قابل توجهی گزارش از آن مخابره می شد بلکه تعدادی از گزارشهای مهم از نظر طرفداران وجود بشقابهای پرنده در ایران رخ داده بود . در این بین یکی از گزارشها اهمیت بیشتری داشت. شی ناشناس پرنده که در بامداد روز 19 سپتامبر سال 1976 در تهران دیده شد. بر اساس گزارشی از این ماجرا که در 31 اگوست 1977 منتشر شد ساعت 12:30 نیمه شب 19 سپتامبر تلفنهایی از منطقه شمیرانات به نیروی هوایی ارتش ایران زده می شود و طی آن گزارش رویت یک شی پرنده ناشناس در افق شمالی گزار ش می شود. دقایقی بعد برج مراقبت فرودگاه مهرآباد تهران حضور این جرم را در رادار خود تایید می کند و بلافاصله یک فروند هواپیمای شکاری به تعقیب آن بر می خیزد با نزدیک شدن هواپیما به این جرم سیستم رادیویی هواپیما از کار می افتد و جنگنده دوم به هوا بر میخیزد اما او نیز نمی تواند علی رغم مانورهای پیچیده پروازی به او نزدیک شود در پایان تعداد این اشیا از یک مورد به سه مورد افزایش یافته و سپس ناپدید می شوند.

اما بهار بشقابهای پرنده در ایران سالها بعد ازا ین تاریخ فرا رسید. شاید انتشار گزارشهایی پراکنده در این زمینه ادامه داشت اما داستان در پاییز 1369 به اوج رسید زمانی که دکتر داریوش ادیب که پیش از آن بیشتر به واسطه تدوین مجموعه چهار جلدی جواهر شناسی شناخته می شد کتابی با نام اسرار بشقابهای پرنده را ترجمه و منتشر کرد . این کتاب ترجمه داستانی به نام «COMMUNION - A true story »بود که در واقع خاطرات نویسنده آن ویتلی استریبر از دزدیده شدنش توسط موجودات فضایی ( یک برخورد نزدیک نوع سوم و البته بسیار هیجان انگیز!!) به حساب می آمد اما پیشگفتار کوتاه داریوش ادیب بر این کتاب بیش از متن اصلی و طولانی آن مهم به نظر می آمد چراکه در آن ضمن یادآوری خاطره ای از ملاقات با پسری که مدعی دیدار با بشقابهای پرنده در پارک جنگلی عباس آباد تهران بود تصاویری را که وی از بشقابهای پرنده در تهران گرفته بود منتشر می ساخت .

تصاویری که گفته شد در ماهنامه بشقابهای پرنده ( که در آمریکا منتشر می شود ) نیز منتشر شده است. در همان سالها داریوش ادیب سلسله مقالاتی در روزنامه اطلاعات به عنوان یکی از روزنامه های پرمخاطب ایران منتشر کرد و در آن با ارایه شواهد زیاد سعی دراثبات حیات هوشمند فرازمینی و بشقابهای پرنده نمود. یکی از این موارد صورت فرعون مریخی بود که بعدها توسط تصاویرفضاپیمای مدارگرد مریخ موسوم به MGS ماهیت اصلی آن مشخص شد. در تصاویر دقیق این تپه یک کیلومتری طبیعی هیچ نشانی از صورت انان نیست و فقط بر اثر بازی نور و وضوح کم تصاویر اول به این صورت دیده شده است .

مدتی بعد از موج اولیه ماهنامه نجوم به پاسخگویی به برخی از این شایعات پرداخت که نتیجه ان مجموعه مقالاتی بود که همراه با یک راهنمای عملی عکاسی از بشقابهای پرنده این موضوع را نه تنها رد، بلکه مطبوعات کشور را به دلیل انتشار چنین گزارشهایی مورد انتقاد قرار می داد. در این مقاله ها نشان داده شده که چگونه مردم پدیده های نجومی و جوی را با اشیای ناشناس پرنده اشتباه می گیرند .همین طور توضیح داده شده که چگونه حتی به کمک یک چراغ مطالعه می توان تصویری از یک بشقاب پرنده ساخت.

داستان بشقابهای پرنده در ایران برای چندین سال دوران آرامی را سپری کرد تا اینکه از اوایل دو سال گذشته و با مشاهده اشیا نورانی در برخی شهرها بار دیگر داستان از نو آغاز شد. اولین گزارشها از مرزن آباد و سپس بابل و مشکین شهر آغاز شد جایی که گویها نورانی می توانست علاوه بر اینکه موجب وحشت اهالی شود حتی خسارات زیادی به جای گذارد این پدیده که همزمان در برخی از کشورهای جهان هم رویت شد به سرعت مورد بررسی قرار گرفت و نتیجه به زودی مشخص شد آذرگویهای گلوله ای که یک پدیده نادر ولی شناخته شده است البته در مورد بابل گونه ای از تخلیه انرژی ژئو فیزیکی علت اصلی حادثه اعلام شد اما مشکین شهر نه تنها پایان داستان آذرخشهای گلوله ای را رقم زد آغاز فصل جدید بشقابهای پرنده نیز از همانجا آغاز شد.

25 و 26 فروردین ماه 1383 خبرگزاریها خبر مشاهده شی ناشناس نورانی را در آسمان مشکین شهر و اردبیل دادند بلافاصله صدا و سیما تصاویری که توسط یک دوربین آماتوری از این اجرام تهیه شده بود منتشر ساخت و بدین ترتیب موج جدید آغاز شد خبرگزاری ایرنا در کمتر از 72 ساعت بیش از 6 خبر از رویت این اجرام در آسمان شهرهای مختلف ایران از مشکین شهر و اردبیل گرفته تا گنبد کاووس و تبریز و اراک و اشنویه و سنندج و ... منتشر کرد.

... گزارش اول از دوشی پرنده ناشناس در آسمان سخن می گفت که تلالوئی با رنگهای مختلف داشتند و حرکتهایی نامشخص در آسمان انجام می دادند هنوز در باره این گزارش نمی توان اظهار نظر کرد چراکه هیچ داده مشخصی از آن وجود ندارد اما در بقیه موارد با شی درخشان در افق جنوب غرب یا شمال غرب مواجه شدیم که حتی از آن هم تصاویری تهیه و پخش شد. به غیر از گزارش اول که مانند رویت بسیاری از اجرام پرنده اطلاعات ناقص و نامشخصی دارد برای بقیه پاسخ قاطعی وجود دارد. چیزی که حتی باور آن نیز مشکل است که چطور چنین شمار زیادی از مردم و رسانه ها به آن بی توجه بوده اند.

گزارش ایرنا از دیده شدن این شی در تبریز را مرور کنید :« تعدادى از شاهدان عینی گفتند یک شی نورانی را چهارشنبه شب درآسمان تبریز مشاهده کرده اند. به گفته آنان ، این شی که طیف هایی از نورهاى قرمز، آبی و سبز از آن به سرعت ساطع می شده مقارن ساعت 30 / 20 چهارشنبه درجنوب آسمان تبریز در منطقه ولیعصر رویت شد... در طرفین این شی نورانی دو بازوى نورانی خط گونه وجود داشت. وى افزود این شی از سمت شرق به غرب با سرعتی بسیار کند و غیرمحسوس در حرکت بود.»

ایرنا : 26 فروردین 1383 برابر با 14 آوریل2004

یک شی نورانی بار دیگر سه شنبه شب در ارتفاع پائین در ضلع جنوبی شهر گنبدکاووس دیده شد. به گفته منابع مردمی ، این شی از ساعت 20 تا22 و30 دقیقه در آسمان ظاهر شده و رنگ هاى مختلف از خود انعکاس می داد. این شی نورانی ، کم کم در آسمان ناپدید شد. دوشنبه شب نیز یک شی نورانی در ارتفاع پایین در ضلع جنوبی شهر گنبدکاووس مشاهده شده بود. "ایرنا" گزارش داده بود که این شی به مدت 90 تا120 دقیقه در آسمان ظاهر شده و رنگ هاى مختلف از خود انعکاس می داد. از این شی نورانی ، دو نور جدا شده و کم کم در آسمان ناپدید شد»

آیا این توصیفها که د رگزارش مشاهدات شاهدان عینی نیز نقل شده است شما را یاد بانوی زیبای منظومه شمسی نمی اندازد؟ زهره این روزها ازتربیع گذشته و به حالت هلالی خود نزدیک می شود به همین دلیل تقارن نورش در زمین کاملا یکسان نیست و همین امر باعث تشدید پراش نوری در یک جهت می شود ، پدیده ای که شاهدان از ان به نام بازوهای اطرافش یاد کرده اند . حرکت غیر محسوس شرق به غرب چیزی جز مشخصه آشکار ستارگان و البته سیارات نیست و به یاد داشته باشید که در تمام گزارشها (منهای گزارش اول) این شی در افق غربی قرار دارد . علت تغییر رنگ زهره در هنگام غروب و در شهرها نیز پدیده جدیدی نیست آلودگی جوی و وجود ذرات معلق در جو زمین از یک سو و از سوی دیگر بازتاب گرمای جذب شده در طول روز از زمین در ساعات اولیه غروب باعث تشدید پراش نور این سیاره می شود .

البته این اولین باری نیست که زهره مردم را به اشتباه انداخته است. رونالد ریگان رییس جمهور اسبق ایالات متحده (زمانی که فرماندار یکی از ایالات آمریکا بوده است)یک شب که از پنجره اتاق کا رخود نگاهی به بیرون انداخت نور خیره کننده ای را دید که او را مستقیما زیر نظر گرفته بود بلافاصله جلسه شورای عالی امنیت ملی تشکیل شد و دستور بررسی پدیده صادر شد او فکر می کرد توسط هواپیماهای جاسوسی روسیه زیر نظر گرفته شده است غافل از اینکه به زهره می نگرد. در جریان جنگ جهانی دوم نیز بارها خلبانهای نیروی هوایی آمریکا در بازگشت از ژاپن به روی زهره آتش گشودند.

به هر حال عدم وجود نهادی معتبر که وظیفه پاسخگویی به چنین مسایلی را( که قطعا بعد از این نیز با آن روبرو خواهیم بود ) بر عهده داشته باشد کماکان احساس می شود. در حالی که این موضوع با یک تماس ساده به مراکزی مانند انجمن نجوم ایران یا ماهنامه نجوم قابل توجیه برای رسانه ها بود.

اما آیا حل شدن معمای اشیا پرنده بهار 83 ایران به معنی بسته شدن کامل این پرونده در ایران و جهان خواهد بود . قطعا خیر. تا زمانی که مسایل را از دریچه مربوط به ان بررسی نکنیم همواره احتمال رخ دادن موارد مشکوک اینگونه ای وجود دارد اگر ندانیم در اسطوره شناسی کهن نقش دایره در حال پرواز سمبلی باستانی است که گاهی خود را در شکل ماندالای هندی و بودایی نمایان می سازد و گاهی به شکل محوطه معابد کهن، نخواهیم توانست توجیه شی پرنده نقش برجسته های کهن را درست درک کنیم و اگر فراموش کنیم که در دید اساطیری تجلی امر مقدس با ظواهر وحشت همراه است ممکن خواهد بود توصیفی از تجلی یک امر مقدس را با مراحل فرود یک سفینه فضایی اشتباه بگیریم و اگر به خود اجازه دهیم بدون بررسی کامل همزمانیهای خاص را به یک پدیده مربوط کنیم ممکن خواهد بود اشتباههای سنگینی مرتکب شویم همانگونه که برخی از فضانوردان هنگام گذر از جو زمین اثر حرارتی سفینه را با اشیا پرنده ناشناس اشتباه گرفتند و خلبانهایی که بازتاب نور ابرها را با بشقابهای پرنده مهاجم.

نکته ای که باید به طور خلاصه بر آن تاکید کرد آن است که بحت ما مبتنی بر عدم وجود اشیایی موصوف به UFO که حامل مسافرانی از سیارات دور دستند به معنی تایید این نظر نیست که در کیهان حیات وجود ندارد. بحث آنجا است که ما معتقدیم باید تنها بر اساس شواهد و مدارک علمی به توضیح و تبیین پدیده ها دست زد و انجا که مدارک ما ناتوان از پاسخگویی به پرسشها می شود به جای سعی در ارایه توضیحات نامانوس بپذیریم که در ان مورد ناآگاهیم و فعلا نمی توان در باب آن نفیا و اثباتا سخنی بگوییم. بسیاری از ما بر مبنای محاسبات ریاضی و منطقی و با درک مقیاسی از عالم هستی بر این باوریم که در گوشه ای از این کیهان حیاتی حتی هوشمند وجود دارد. شاید به همین دلیل بیشترین تلاش ما در پیدا کردن این حیا ت و پاسخ به این سوال کهن انجام شده باشد طرح های عظیمی چون SETI به دنبال نشانه های احتمال حیاتند و پیش قراولان سفر به فراسوی منظومه شمسی با خود لوحی را حمل می کنند که محل آغاز سفر آنها را نشان می دهد اما این اعتقاد به وجود حیات دلیل آن نمی شود که زهره و یا هر پدیده آشنا یا نا آشنای دیگری را به جای سفینه ای فضایی به مردم معرفی کنیم موضوع بشقابهای پرنده بدون توجه به صحت و یا کذب بودن گزارشات ارایه شده و بدون توجه به ماهیت اصلی آنها، به عنوان پدیده ای روانی نیز قابل بررسی است کارل گوستاو یونگ در پژوهشی بنیادی در خصوص بشقابهای پرنده ( که ترجمه ان به قلم جلال ستاری و با نام اسطوره ای نو ، نشانه هایی در آسمان منتشر شده است) یاد اور میشود که ظهور و گسترش این پدیده به معنی بروز حادثه ای روانی در ضمیر ناخوداگاه انسان است که ممکن است نشان از گونه ای آشفتگی روانی اجتماعی داشته باشد .

بشقابهای پرنده به عنوان اسطوره ای نو شکل گرفته اند و تا زمانی که با سلاح خرد و تدبیر و استفاده از طیف وسیعی از دانشها به بررسی آنها نپردازیم مطمئن باشید هرروز در گوشه ای از آسمان نشانه ای ظهور خواهد کرد. شاید روزی سفیران تمدنی دور به دیدار ما بیاییند و اسطوره واقعیت پیدا کند اما تا ان زمان حق نداریم زهره و یا سایر پدیده های طبیعی را با آن جایگزین کنیم.