آخرین باری که مورد مشابهی در کهکشان ما اتفاق افتاد و نور پژواک یافته از بین توده های غباری که اطراف ستاره مادررا فراگرفته بودندبه زمین رسید سال 1936 میلادی بود، سالها پیش از آنکه هابل به کمک ما بیاید و بتوانیم درکی درست را نسبت به سرزمین هیچستان و غبار آلود محیط میان ستاره ای به دست آوریم.

در مورد این ستاره که V838 Mon نامیده می شود نور حاصل از انفجار ستاره پس از آنکه از مبدا خود حرکتش را آغاز کرد به لایه های غباری که اطراف ستاره را در بر گرفته است برخورد می کند و باز تاب آن از این لایه های غبار با اختلاف فازی نسبت به نور اصلی که در اثر انفجار مستقیما به سمت ما آمده بود ، به زمین می رسد. بنابراین به دلیل این لختلاف فاز ما می توانیم در یک بازه زمانی طولانی تصویری حقیقی و سه بعدی از لایه ای غبار اطراف ستاره را به دست آوریم . این ستاره آن قدر درخشان است که می تواند لایه های غبار اطراف خود را روشن کند و بازتاب ایجاد شده به زمین برسد. وضوح تصاویر هابل به ما کمک می کند تا امکان تهیه این اسکن سه بعدی فراهم آید. انفجار V 838 Mon از جهاتی شبیه به یک انفجار نواختری متداول است.. در یک انفجار نواختری عادی یک ستاره معمولی هیدروژن خود را به سوی کوتوله سفید همدم خود روان می سازد . این انتقال جرم تا نجا ادامع می یابد که کوتوله سفید دیگر تحمل آن را نداشته و همانند یک بمب هیدروژنی عظیم منفجر شود و هسته ای با دمای چندصد هزار درجه از خود به جا گذارد. در مورد انفجار V838 Mon ستاره لایه های خخارجی خود را از دست نمی دهد بلکه به شکل غیر معمولی گسترش پیدا می کند آن قدر عظیم که شاید دمای سطح آن قابل مقایسه با دمای یک لامپ روشنایی باشد.این رفتار منحصر به فرد بسیار غیر معمول است و تیم تحقیقاتی این پروژه که رصدهای خود رازیر نظر هوارد بوند به انجام رسانده بودند، راهی مشکل را برای درک ماهیت واقعی این پدیده پیش رو دارند.به ویژه که همانطر که گفته شداین رفتار بر مبنای نظریه های موجود در خصوص انفجارهای نواختری قابل توضیح نیست.به ویژه که برخی از رفتارهای این ستاره مشابه ستاره های سالخورده و ناپایداری است که اصطلاحا متغیرهای انفجاری نامیده می شوند. ستارگانی که به گونه ای ناگهانی و غیر قابل پیش بینی درخشان می شوند..

ساختار دایره ای شکل این پژواک نوری هم اکنون قطری معادل دو برابرقطر ظاهری مشتری را در آسمان شب اشغال کرده است.اخترشناسان انتظار دارند گسترش این ستاره تا آنجا امتداد پیدا کند که آنها بتوانند دورترین ناحیه غبار این مجموعه را نیز رصد کنند و به این ترتیب اسکن سه بعدی آنها نیز تکمیل شود. بنابراین این ستاره در طول این دهه سوژه مناسبی برای رصدهای دقیق خواهد بود.