سیاره شناسان دانشگاه ایالتی واشنگتن آمریکا می گویند ارتفاعات سیاره زهره پوشیده از لایه ای "برفکی" از جنس فلزات است. به گفته دانشمندان از آنجا که سطح زهره از حرارت کافی برای ذوب کردن سرب برخوردار نیست، فلزات بخار شده و در محیط سردتر ارتفاعات آن منجمد می شود. مشاهدات راداری گذشته توسط فضاپیماهای گردنده در مدار زهره نشان داده بود که ارتفاعات این سیاره به شدت خاصیت انعکاسی دارد. کشف تازه می تواند علت این پدیده را توضیح دهد. محاسبات دقیق، که قرار است در نشریه "آیکاروس" منتشر شود، حاکیست که سرب و بیسموت به پوسته زهره حالتی فلزی و براق می دهد.

تپه های درخشان

بسیاری از فرهنگ ها و تمدن های جهان، زهره را که اغلب به صورت یک نقطه روشن و نورانی به هنگام سپیده دم یا حوالی غروب در افق پدیدار می شود، مظهر زیبایی می دانند. اما هرچند زهره تقریبا به اندازه زمین است، مجاورت آن به خورشید ماهیتی کاملا متفاوت به آن می بخشد. جو ضخیم زهره که عمدتا از دی اکسید کربن تشکیل شده است، باعث ایجاد شرایط گلخانه ای شدیدی می شود که اشعه خورشید را در درون خود به تله می اندازد. به این ترتیب سطح سیاره داغ می شود و حرارت آن به طور متوسط به 467 درجه می رسد. همچنین فشار سطح زهره 90 برابر فشار سطح زمین است. تنها با استفاده از رادار می توان به آنچه در زیر ابرهای کدر زهره نهفته است نظر انداخت و چندین ماموریت فضایی تاکنون به کمک رادار مطالعاتی را از مدار زهره انجام داده اند که عمده ترین آنها ماموریت کاوشگر "ماژلان" در فاصله سال های 1991 تا 1994 بود. تصاویر ماژلان منجمان را به حیرت انداخت، چرا که برای نخستین بار توانستند جزئیات زیادی را در سطح زهره مشاهده کنند. آن عکس ها نشان می داد که این سیاره پوشیده از علائم آتشفشانی نظیر دشت های وسیعی از گدازه ها، میادینی از گنبدهای کوچکی از جنس مواد مذاب و آتشفشان های بزرگ است. اما این تصاویر باعث سردرگمی دانشمندان نیز شد. به نظر می رسید که بخش هایی از ارتفاعات زهره از درخشندگی نامتعارفی برخوردار است و تشعشعات راداری را خیلی بهتر از مناطق پست تر منعکس می کند. برای توضیح این پدیده چندین نظریه مطرح شد که از آن جمله نظریه وجود لایه ای فلزی (به خصوص تلوریوم) بود. پوسته سربی این نظریه می گوید که حرارت بالای لایه های پایین تر زهره باعث می شود هر فلزی بخار شود و تنها به صورت مه ای از فلزات وجود داشته باشد. تنها در ارتفاعات بالاتر و خنک تر است که این فلزات منجمد شده، و یک لایه نازک و به شدت صیقلی تشکیل می دهند. لورا شافر و بروس فگلی از دانشگاه واشنگتن در سن لوئیس با استفاده از محاسبات شیمیایی شامل 660 ترکیب مختلف فلزی نتیجه گیری کرده اند که نه فلز تلوریوم، بلکه سرب معمولی احتمالا عامل این پدیده است. پژوهشگران تخمین می زنند که تشکیل این پوسته در ارتفاعات زهره چیزی میان چند هزار سال تا چند میلیون سال طول کشیده است.